fikir köşesi

2020

 Bir rüya gibi burada olanlar, kendi gerçekliğimiz. esen rüzgarın tenimde bıraktığı hissi burada verebilirsem sanırım bu da gerçeklik olabilir. pandemi sürecinin hayatımıza getirdikleri ve hayatımızdan götürdükleri çok çok oldu. geçiveren zamanlar, yüzleştiğimiz gölge yanlarımız, biraz daha halı altına süpürdüklerimizle yazın sonuna doğru yaklaşıyoruz. 

bu yaz mevsimini -tüm kontrolsüzce değişen şeylere rağmen- güzelleştiren nefesleri de bu balkonda alıp verdik.

yepyeni fikirler, ilhamlar da bu balkonda doğdu çoğu zaman, akşam keyfi de burada yapıldı.

o maviliğin getirdiği bir keyif, neşe, coşku hali var ki karşı meyhaneden gelen hüznü yoksayabilelim. 

günler geçiyor, sevdiklerimizle, tüm deneyimlerimizle, planlayıp asla gerçekleştiremediklerimiz ve nereden geldiğini asla anlayamayacağımız tüm mucilerle hem de. 

Başka bir bak

21.yaşımdan bu yana geçen süre boyunca farklı ilçeler, farklı iller, ülkeler, kıtalar derken onlarca eve misafir oldum. Onlarca kalple tanıştım ve ruhumun dünyaya yayılmış parçalarını buldum buldum, iz bıraktım. Her şeyler olurken önceden içimdeki ses sadece misafir olurken, hep aynı yerde misafirperverlik gösteren insanların bulunduğu yeri terk etmeden aynı sabırla ve iştahla nasıl güzel rehberlik ettiklerine şaşırırdım.

Şimdilerde onlarca tekrardan, aynı deneyim ve bilgi gibi görünen yaşantılardaki her anın başka bir ahenkle vücut bulduğunu hissediyorum. Misafirperver olup, hem kişilerin eşsiz duygu ve deneyimlerine bambaşka bir pencereden bakarak hem de tüm evrenin birbiriyle bir bütün içinde nasıl o dengeyi yakaladığını meraklı gözlerle izliyorum. Bir bütünlük, iyilik, güzellik, coşku ve sevgi hali. En çok da merhamet sanki ihtiyaç duyduğumuz. 

yaz ortası gelen bir his var, yılın ilk yarısını tamamlamışlık, tamamladığın yıl kadarına daha yol alıyor olmanın hissi.

hep yollar ve yolcular ve yolculuklar var. birbirinden eşsiz hikayeler duyuyorum günden güne. insanlar, işler, zaman, enerji, para, renkler, çiçekler.

aile

aylardır tek tük şey yazabilmedeki en büyük bahanem artık klavyede bazı tuşların basmayışı olabilir. belki de karmaşa. artık çok cici bir klavyem var. belki uzun uzun anlatırım içimdeki bilgi karmaşasını ve yüceliğini bu bilgilerin.

gündeme dair, şefkata dair, şifaya dair ne çok şey var konuşulan. birikiyor işte. sünger gibi emiyoruz tüm enerjiyi.

ve merkezimize yaklaşıyoruz .

ama uzaklaşıyoruz, kimliklerden, gerçek sandıklarımızdan.

varsayımlardan, beklentilerden. 

atalardan akan, ebeveynlerin, çocukluk süreçlerinin, yaşam deneyimimizin, seçimlerimizin bizi getirdiği bir yerdeyiz. bu yaşam deneyimin her anı çok kıymetli, genetik yapımızdan, çevresel koşullara   

günaydın

neredeyse  3 ay geçti
hareketli, zaman zaman endişeli, uykulu, bol rüyalı. bugün rüyamda 'nasıl olur diye düşünürken, şıp diye hindistanda bulduk kendimizi'. hadi deyince harekete geçmeyi çok özlemişim meğer. önceden her şeyi 5 dk içinde yapabilirken şimdi evden çıkmam en az 40 dk.

yeterince uzun bir süreç geçti yenilenmeye dair. evde kaldık, evde kaldılar herkesler. şimdi her ne oluyorsa bir normalleşme aldı başını gidiyor.

bu normalleşmeyle beraber 6 hazirandan itibaren 21 günlük bir yoga&meditasyon&hayal çalışmasına başlayacağım akşamları. bunu ilan etmek için de burayı kullandım ki kendime söz olsun.

Kafam çok karışık

Bunu onlarca kez yazsam kafamın içindeki nasıl yapsak ki, ay nasıl olacak sorularına cevap bulur muyum acaba diye yazıyorum ki kafam çok karışık.

2.ay bitti tüm süreçleri yeniden yazmamızı sağlayan pandemi sürecinde. 60.gün bugün. Öyle pişmanlıklar, maddi manevi zararlar ve hayal kırıklıkları ya da öfke süreçleri yaşatmayan bir süreç oldu benimkisi.

Ancak değişime uyum sağlarken savaş ya da kaç tepkileri arasında gidip geldiğim yeni bir döneme girdim. İçim (eskiden) en iyi yaptığı şey olan kaçma eğilimine girdi kısa bir anlığına. Anlık düşünceler öyle gidip geliyor ki kafamı en çok karıştıran da bunlar oldu sanıyorum. Kendi kaosum ve düzensizliğim içerisinde aslında hep hatırladığım 'hepsi geçecek' hali de yeni bir düzen yaratıyor.
Bugün diğerlerinden ayrı yine yeni bir gün. İçimdeki bazen endişeli, bazen heyecanlı kelebekler uçuşuyor yeni projeler için. Daha adım atmadan, sonuç beklemeli haller aslında kendi içinde en büyük sorun sanırım.
İnsana dair öyküler besliyor beni de. Kendi kaoslarında çözümler bulmayı her türlü halde başaran canım insanlar.
Ve gündemde beden zihin bağı, yargısızlık, hareket, uyku, beslenme, anatomi, yoga, psikoloji, sinirbilim var.

Güneşli, serin ve kafası karışık biraz yer kokan ama enerjik bir sabah 🌸

Selam olsun tüm kafa karışıklıklarındaki düğümleri çözen rehberlere.

İçim çok dolu ama gözlerim ağırlaşıyor.
Yazdım yazdım silindi bu akşamlık da böyle olsun