yalnızım,hastayım,duygusallık bulaştı bu hastalıktan..
bu kez ben oldum uğurlayan,hoş hiç uğurlanan olmuşluğum
da yok..ümit bile edemiyorum uğurlanan olmayı.
nietzche gibi düşünmek en iisi belki..
farketmiyo kimse beni,canımı yakıyorlar ama farketmiyorlar.
ben de farkettiğim halde can yakmaya devam ediyorum.
neyse gerek yok böyle şeylere.
çok fazla nefret ediyorum insanlardan,çok fazla kişiden ve de!
ne yalnız bırakıyolar ne de yanımda oluyolar.herkes hiç olmayan dertlerinin peşinde..
zor boş anlamsız..
boşluklar hep zor muydu böyle.. 19.09.08