ülkede, dünyada bunca olay olurken kendimi hep tarih derslerinde anlatılan ve hayal ettiğim eskide kalmış zamanlarda gibi hissediyorum. ilk çağlardan bu yana tarihe dair okuduğum ne varsa ki 'tüfek, mikrop, çelik' bana en çok şey katanlardan biridir, sanki o zamanlar da aslında şu an yaşanıyormuş gibi geliyor. tarihi en güzel doğrudan olmayan kaynaklarla öğrendiğimizi de düşünüyorum. fi-çi-pi üçlemesini okuyorum şu sıra, büyük bir heyecanla, şimdi ne olacak diye sora sora, benim için kısa bir sürede son kitaba geldim. kitap 3 yıl önce yine birçok olay olurken yazıldığından, o döneme benim de gördüğüm bir yerlerden bakıp yazılmış. ayrıca saygı duydum.

gerçi hala inanamıyorum, onca şeyi yaşayan insanoğlunun yeniliklerle, maddi dünyaya uğraşması gerekirken tamamen iyilik ve saf duygulardan uzak savaş dolu bir döneme tekrar girmesine.

dünyayı iyilik kurtaracak bence, güzellik pek işe yaramıyor. onca yaşanılan şeyden sonra yeni savaşlara girilmeseydi iyi olabilirdik. şimdi iyi olmak için daha çok umuda ihtiyacımız var.