29.günün ardından 47.gündeyiz bugün. İçimde hep bir heyecan, yeşeren yepyeni heyecanlar... Ve işbirlikleri...
Daima bir hareket var oldu bu süreç içinde de. Nefesimle uzun kalamadığım, ellerimi hep suyla oyaladığım, kulaklarıma çalınan onlarca güzel müzikle bazen çırpınışlar, sayıklamalı uykulara günler geçirdim.
Fikirlerim çokça! Mesela bir terapi modeli gelişiyor. Danışanların bedenleriyle bağ kurmayı sağlayan, uzaklaşma, kopukluk hissine derman olan derslerle içinden parçaları yerine oturtarak aslında zaten onlarda olan güce uyanıyorlar. Stresten arınma, farkındalık, somatizasyon ve iyiliğe dair çok güçlü kavramlar gelişiyor.
Ve daha neye ihtiyacımız varsa kolaylıkla akıyor. İçimdeki hislere bakmayı demedikçe kafam bazen çok karışıyor, dikkatim yapmadıklarında ve bana ait olmayanlarda oluyor. Şimdi sadece fikirlerle uçuşan bir zihni taşıyan bedenimi ve kalbimi seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder