aile

aylardır tek tük şey yazabilmedeki en büyük bahanem artık klavyede bazı tuşların basmayışı olabilir. belki de karmaşa. artık çok cici bir klavyem var. belki uzun uzun anlatırım içimdeki bilgi karmaşasını ve yüceliğini bu bilgilerin.

gündeme dair, şefkata dair, şifaya dair ne çok şey var konuşulan. birikiyor işte. sünger gibi emiyoruz tüm enerjiyi.

ve merkezimize yaklaşıyoruz .

ama uzaklaşıyoruz, kimliklerden, gerçek sandıklarımızdan.

varsayımlardan, beklentilerden. 

atalardan akan, ebeveynlerin, çocukluk süreçlerinin, yaşam deneyimimizin, seçimlerimizin bizi getirdiği bir yerdeyiz. bu yaşam deneyimin her anı çok kıymetli, genetik yapımızdan, çevresel koşullara