bugün yaklaşık 8 yıl önce tüple dalış yapışımın ardından ilk kez bir dalış deneyimledim.
8 yıl önce havalı dalış kıyafetleri ile bir tekneden ilk dalışımda nefessiz kalıp panik olarak çıkıp, yönlendirmelerle yeniden suya girmeye cesaret edebilmiştim. aklımda hep tekneden geçen günün sonundaki o tatlı yorgunluk ve suyun altındaki o farklı dünya kaldı.
sonraki yıllarda çeşitli kurs arayışlarım, görüşmelerim hep sonuçsuz kaldı.
geçen yıllar boyunca ekstrem sporlara dair mini mini sürekliliği olmayan -yoga hariç- çeşitli denemelerim oldu. bisiklet, trekking, tenis, tırmanış vs zaman zaman hareket çeşitli formlarda hep hayatımda oldu. en ekstrem deneyimlerimden birisi olarak da 'wim hof' methodunun buzlu suya girmemizi sağlayan 5 saatlik atölyesi
mindfulness pratikleri, beden farkındalığı çalışmaları, bence en önemlisi nefes pratikleri meditasyon ve beden duyumları üzerine yaptığım bütün her şey beni bugün geldiğim noktada bambaşka bir insan yapıyor.
hayatın zorlukları sanki hiçbir yere gitmiyor ama onu karşılayıp bir nevi göğüsleme şeklimdeki bariz farklılıkları görmekten çok mutluyum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder