evet, yazmak lazım. bir uğraş lazım, kelimelerden ya da o kalemden güç almak lazım.gücü boşaltma da lazım bazen.bağırarak, vurarak. nefretin olmadığı bir evde bi yerde.

şuan olanların verdiği kızgınlık nefret olmamalı diyorsun.bu haksızlık.senin hak etmediğin gözyaşlarım,benim haketmediğim laflar yüzünden. benim huzursuzluğum da senin varlığın ya da davranışlarından. sen ne biçim bi babasın asla ağza alınmayacak küfürler eden. mutlu etmek nedir bilmeyen, hayallere sahip çıkmaktan habersiz.babalığı yanlışlıkla meslek edinmiş. ne kadar çok kullanıyorum bu aralar anne baba kelimesini.içimde olmayanı dışa vurmak istemek..ne kadar yoksa o kadar çok olsun diye dilimdeki.. o kadar yokunuz ki, var olduğunuzu sandığınız anlarda da yargılamaktan başka, değişmemi istemekten başka ne getirdiğinizi sanıyorsunuz?

aidiyet hissim yok diyorum, sevemiyorum olmuyo diyorum başkalarına başkaları için.niye olduğunu bilmediğimi sanıyordum.ama sizin yüzünüzden.sizin öğretemedikleriniz ve sizden öğrenmem gerekenler yüzünden.vermek zorunda olduklarınız ama ne vermeye çabaladıklarınız üstelik de götürdüklerinizden..

yapamadınız.
cesur olamadınız.
bencil ce sevgiye bile cimri yetiştirdiniz.sevgi neydi? sevgi emekti.emeğinizi hep başkalarını hoş tutmak için harcadınız.arada kalakaldım.bana bıraktığınız 2satır yazma yeteneğiyse bir de baş ağrısı var.sağ olun.olanlar ve daha laf edecekleriniz için.