şimdi biraz yorgun, omuzlarım çökmüş ama gururlu bir duruşla, dilimden hiç gitmeyen kahve tadıyla mest olmuş bir anda yazıyorum bu 23ümün son günü yazısını. dünyanın bir ucundan yazmıyorum, başka bi ucundan yazıyorum, türkiye'nin en güneyinde bir sahil şehrinden.. aklımda hep başka dünyanın bir ucunu görme hayali ve tutkusuyla uyanıp, mutluluğun sabah kahvaltılarında avokado, simit ve çayla beslendiği, güne yoga ve meditasyonla başladığım, her gün denizin kenarından yürüdüğüm yollarda izliyorum her dolunayı aşkla.
her zaman yanımda olacağını hissettiğim insanlar edindim bu yaşımda. o kadar güzel insanlar tanıdım ki hayatıma yön veren kararlar almama olanak sağlayan, günümü güzel geçirirken, geleceğe de umutla baktıran, deneyim dolu, bilgi dolu, birikim dolu en güzel geçen senelerden birini bıraktım arkamda. aslında yanımda taşıyorum o neşeyi artık, güzel gülüşlerimizde yansıtıyorum her birini.
her bir deneyim, karşımıza çıkan her insanla var olduk.
teşekkürler dünya.
iyi ve kötü dediğimiz her şeyle var olma fırsatı verdiğin için şükürler olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder