Niyet ak güvercin, vuslat gökyüzü. Beraber uçalım tut ellerimden. Diyor Karakoç.

Vuslatın kavuşma anı olduğunu öğrendiğimde sevgi nedir pek bilmiyordum henüz. Seviyorum artık sevgili olur, sevmeyi, sevilmeyi, anlaşılmayı, anlamayı, hayvanları, uçan martıları, imgeleri, ablamı, Neslihanı, denizi, trenleri, yolları, yolculukları ve gerçekleşme ihtimali olan her şeyi sevgiyle kabul ediyorum.

Bazen çok zor bu dünyadakilere rağmen bu dünyada insan olmak, kadın olmak, iç ya da dış huzuru bulmak.
Bu sistem, bu dünya, bu politikalar bi noktada var olmamızı isterken bi noktada yok ediyor hepimizi. Dışsal kaynaklı ama içe doğrudan etki eden bu hayat bizi nereye kadar götürecek?


Dipnot1: güzel bir insan/kadın kişisinden alıntı : Bu dünyadaki kötülüklere rağmen bu dünyada insan olmak... :( hele ki bu dünyadaki kötülüklerin arttırdığı vicdani yükümüzle başa çıkmak... Uçup gitsek bir ak güvercin gibi istediğimiz an istediğimiz gökyüzüne.

Dipnot2: biryudumkitap.com a mail adresinizi bırakırsaniz çok güzel pasajlar yolluyor, başına ekledikleri umut dolu şeyler beni gülümsetiyor sabahları :) biz istersek her şeyi yaparız. Dünya değişmez gibi görünür belki ama algımız değişir, şartlar değişir, dünya yine değişir. Umudumuza sahip çıkalım yeter:)