uzun uzun zamanlar geçince nereden başlasam en bilinmez soru oluyor. aslında buraya yazıyı yazmadan günler önce zihnimde bir sekme açılıp kendi kendine giriş cümlelerini açıyor. sonra o kadar çok sekme aynı anda açılıyor ki sistem hata verip her şeyi kapatarak yenilendiği için de hiçbir giriş cümlesiyle başlayamıyorum. saçmalamanın matematiğini anlatarak asıl sekmeyi açabildiğim için mutluyum sonunda. zihnim bazen bir zindan gibi geliyor.
içinden çıkamadığım işler, artık atıldığını sandığım takılı kalan plaklar geceyarıları sokaktan geçen bangır bangır müzik çalan araçlar gibi rahatsız ediyor.

derli toplu bi zihinle yapılacak çok güzel işler var sanırım.