Her yolculuk insanı değiştirir. Yolculuğa çıkan kişi geri döndüğünde artık aynı kişi değildir. (Barış özcan youtube kanalında gezilerini anlatırken paylaşıyor bu sözü)
murat ile ilk tanıştığımız haftada köyceğize bir yoga kampına gitmiştik, yolculuk öncesi oo 'Road trip' çok severim diyerek tavlamış olabilirim onu, hala dalgasını geçer. uzun uzun ülke içinde yolculuğa çıktığımız canımla bu sefer 2200 kmlik bir yolu tam 6 gece 7 gün yolda olarak tamamladık. 2 senede yaklaşık 10binleri gördük diye tahmin ediyoruz :)
kendime dair hatırladığım tüm zamanlar gitmediğim yerlere gitmekle, hayal kurmakla, kendimi orada buluvermekle geçti. daha önce çok yazmışımdır, kayıp parçalarımı buluyormuşum gibi hissediyorum diye.
eskiye dair en umutsuz hissettiğim ve en çok da düşündüğüm zamanlarda aynı zamanda yalnız, cesaretsiz olduğumu sandığım zamanlarda bile dünyanın bir ucuna gidip anlaşılmak için çabaladığımı görebiliyorum.
dünyanın bir ucundan
bir ilçede 5 yıldır yaşayalı ise bu alanın da her an bambaşka uçları olduğunu bilmek, bazen daha önce gittiğin yerlere bile her gidişinde yeni şeyler görebilmek bir önem kazandı.
okyanusların içindeki damlalar ve damlaların içindeki okyanuslar. makro ve mikro kozmoslar.
nefesini izlerken bir anlığına sessizliğin ve boşluğun içinde asılıkalan o halin ve anın mükemmelliğini hissetme hali.
işte son çıktığımız bu uzun yolculuk boyunca birçok ana tanıklık etmek mümkün oldu. aslında tüm yolculuk için olmasa da bazı noktalar için hedef noktaları vardı, Nemrut dağı gibi, Göbeklitepe gibi, Balıklı Göl gibi noktalar geziye dair beklentimin yüksek olduğu yerlerdi. sanki oralara gidince bir mucize gerçekleşecek.
yani asıl mucizenin yolculuğun kendisi olduğunu, adım adım ilerleyen tüm süreçlerde, şehirlerin kendi alan enerjilerinin yüksekliğinde, doğuya gittikçe aynı zamanda samimiyetin artışında, kaygının da aynı oranda azalışını gözlemleyebildiğim dolu dolu bir gezi oldu benim için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder