Nepal seyahati boyunca sık sık haşir neşir olduğumuz esnaf fiyatlar ve pazarlık konusunda çok çakal olsa da çok neşeli bir ortam var, sürekli bir pazarlık dönüyor. Sık sık nerelisin muhabbetiyle konuya giriyorlar, son gün ben de tek başıma kalıp cosy mekanlar keşfederken herkeslere küçük hediyeler almaya yollara düştüm. En mutlu olduğum sohbetlerden birisi aslında yine birçok mesajlar verdi bana. Kathmandu, Pokhara ve Chitwan en çok ziyaret edilen büyük şehirler. Başka yerlere gittin mi diye soruluyor sıkça, evet diyorum Pokharaya gidip trekking yaptım, Himalayalarda hissettiğim mutluluğu nasıl tarif edeceğimi bilmiyorum diye anlatıyordum bir esnafa.
Himalayalar ve mutluluk ilişkisine dair duyabileceğim en güzel depresyon tedavisini nasıl yaptığını anlattı bana. Yıllarca ilaçlar ve farkli tedaviler denedim ama cok mutsuzdum, yogaci bir arkadaşım dağlara çıkmamı önerdi, 3 ay dağlardaydım ve döndüğümde hiçbir ilaca ihtiyacım kalmamıştı diyor. Ve yanina gelen eşinden, çocuklarından bahsederken karşı dükkanların birinin içinden bir yere gidiyoruz beraber, ikizlerini gösteriyor bana.
17aylik bebeklerinden soldaki kızın adı Nehir, oğlanın adi da Okyanus demek. Namaste diyip ellerini namaskar mudra yapan minik kız cin gibi, oğlan henüz uyanamamış:)
Aslında böyle öyküler duydukça psikolog-yogacı-gezgin kimliğimi bir arada çok seviyorum. Insanların milyonlar harcayarak psikoterapilere yıllar harcamalarından önce aslında bu değişim dönüşümün hızla akabilecegi bi zamana giriyoruz diye hissediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder