biri hala mutlu musun dediğinde içimden geçen ilk şey, umut olduğu sürece evetti. umut beni hayata bağlayan tutkularım sanırım. fotoğrafta da gerçekleşmek üzere bir hayal var, tarihleriyle, içimden geçen tüm hislerle aradığım, eksik parçalardan birini bulmama yardım edecek, yeryüzü parçalarından birine doğru bir yolculuk. tabi yine en sevdiğim şarkı

hayatın bütününü düşündüğümde hep kocaman bir yapboz ve onu oluşturan parçalarının imgeleri geliyor gözümün önüne. parçaları tek tek incelediğimizde bütünden daha büyük yer kaplıyorlar kendi bütünlüklerinde ve bu bana çok mucizevi geliyor.

bazen çok korkup hiç adım atamazken bazen de okyanusa atlamak geliyor içimden. deniz kenarında tüm endişelerden arındıran bir sabaha uyanacağım. gün/mekan/zaman algısı kayboluyor, çalan müzik kafa karışıklıklarına iyi geliyor.

cevap evet değil belki. durgun bir gece, keşif dolsun. yıldızlar girsin rüyalarımıza. belki uzaklar yakın olur, belki çözümsüz sandığımız her şeye bir çözüm olur bu yeni sabah. mucize dolu...