Yogayla tanışalı bir süre oluyor. Başladığımdan beri ise değişen onlarca şey... hayatımda eksikliğini bildiğim, yokluğundan belki hayatımı zorlaştırdığım şeyleri iyi şeylere dönüştürmeye başladım.
İçinde iyilik ve güzellik olan şeylere kalbimi açmayı öğreniyorum bu süreçte.
Kalbimi açmayı öğrendiğimde geldi, hayatta en değer verdiğim insanlardan biri, bir Orhan Veli duygusallığında, şiirlerle. Ne bileyim kimse şiir okumamış bana daha önce böyle.

Her duruşta ayaklarım yere köklenirken, ellerimle de göğe uzandım, birkaç asırlık ağaçlar gibi, kendinden emin. 'Dünya benim evim ve ben burada güvendeyim' demeyi öğrendim, en içten hislerle.

Ve esneklik oldu en güzeli. Kaslarım esnedikçe, farkındalık kazandım. Sadece öğrenilmiş ve bırakıl(a)mayan düşüncelere karşı da esneklik kazandım.

Her sabah gün ışığıyla uyanıp, güneşi selamlarken, ellerimi kalbimde birleştirip bir niyet belirliyorum güne. Dertler yerini çözümlere bıraksın bu gün de.

Na-
Mas-
Te.