'ekagrata'

 ama sanki biliyorum ki onlar benim uzaklarda ulaşmaya çalıştığım birer parçam. onları bir araya getirmek için gidiyorum onlarca saat ve km yolu. içim pır pır. onca yol derken kendimi bir Ege kasabasında bir programda buldum. kalp hep Ege'de kalıyor böyle anlarda. içimize işleyen, her anı merak ve sevgi dolu anlarla geçen 8 günün ardından, gitmenin, varmanın, geri dönmenin ayrı ayrı hazzına vardım ilk kez. 

'ekagrata' bu yolculuğun anahtar kelimesine dönüştü benim adıma, son zamanlarda odaklanmaya, orada olmaya zorlanan zihnimin kilidini açan anahtar hem de. 
aslında 1.5 senedir kalbimin beklediği bir eğitim kampına, akışın getirdiği(teslimiyet içinde yolumuzu buluverdiğimiz) sürprizli dokunuşlarla gidiverdim. yoldaşım bu yolu giderken bana da bir kapı açılıverdi. 
sonra açılan kapıların ardından yüzü gibi, kalbi yumuşacık bir hocam oldu. hocamla ısırarak sevebileceğim cinsten bir bağlanma yaşayıverdim ve her şey doğru anda, yerde ve şekildeydi. o tanıdıklık hissiyle sanki bütün varoluşumuz yeniden can buldu. böylesine içtenlikle, kaynaktan akan tüm bilgileri paylaştı bizimle can hocam. paylaşılan her an, bilginin ötesindeki o deneyim bizi ve tüm grubu daha güçlü bir hal içinde sarmaladı. ayurveda yaşamın bilimidir diyerek yaşamıma, yoga pratiğime, dokunuşuma yepyeni bir dokunuş katan Ferhan hocamla her anına şükürle yaklaştığım bir kamptaydık. Her akşam başka bir sürpriz konukla karşılaştık.  farkındalık hali çabası... aslında programdaki tüm diğerleri, yansımalarımız, farklı öykülerle, her anı daha bir kıymetli hale getirdiler. 


yolculuk beni bu kış ortası, yargılarımı yıka yıka bu cennete getirdi. Çünkü cennet zaten her an soluduğumuz pranada. Akış da ruhumuzun parçalarını bulmak için getirdi buralara. Yollar dönüştürdü, yolculuk iyi ki var.
'hayatıma hoşgeldiniz' deyiverdi kapanışta. 
eve döndüm ve içim hala pır pır. bu sefer biliyorum ki gittiğimden çok daha farkında bir halde, sesimin, nefesimin farkında döndüm artık köklendiğim yere. bunu sadece yoga ve ayurveda ile açıklamaya çalışmak benim için zor. öğrendiğim her şey, aslında bildiğim ama yüzeye çıkmayı bekleyen şeyler idi. bugünlerde yüzeye çıkan her neydiyse, bütünüyle, olduğu gibi ve sevgi doluyum.
akşam kamp sonrası ilk ders var, akışın içinde, kalbimden bir şeyler akıtmaya gidiyorum matımın üstüne.
Sevgiyle.