Bu da bir gece yarısı yazısı. Yine (kendi postlarina refer eden denişik blog yazarı) (okuyun yine de) insanları ve öykülerini dinlerken gözümden kalplarin çıktığı bir günün ardindan uyku mahmurluguyla yazmak istedim. Yaklaşık 2 güne yayılan yolculuk ve varış halinin macerasını ve hislerini belki olay halini anlatmayı deneyecegim. Bu yazıyı bir budist manastirdan yazıyorum hem de ışıkları ve kapıları 21.30da kapanmış bir manastırdan, dünyanın baska bir ucundan.
Bu manastır 700 yetim çocuğun lama olarak yetiştirildiği bi yer iken depremle beraber çocukları Hindistan'a göndermişler. Şimdiki nüfus 65 erkek çocuk. Gönüllüler, ziyaretçiler ve meditasyona gelenler var. Çocuklar cocuk hakikaten. Ama tapınağın tüm işlerinden sorumlular ve bir öğreti alarak yaşama hazırlanıyorlar. Sevgi dolu, çekik, kavruk gülümsemeleri cok güzel.
Beni nepalli sandılar şalvar vs. Kavruk ten:)
3ocakta aldım biletimi, aslında gecen seneden beri aklımdaydı hatta ekimde de girecektim ama dolar cok artınca gidememistim. Ozaman gidicem işte gidicem diyen yakıp yıkan degisim talep eden şımarık tarafim ateşini soğutama kadar zaman geçti. Dolarda pek bi değişme olmadı ama icimdeki ses hala gitsen iyi olacak diyordu. Sonra şımarmadan, hem patronumdan hem babamdan rıza alarak bileti aldım sadece cep harçlığım olduğunu bilerek.( o bile 2senedir harcamadığım seyahat için sakladığım bi para) ile yola çıkmaya karar verdim. Bileti aldığım günden beri öyle maddi manevi destek aldim ki hissettiğim tek hal sevgi yumağının içindeki bir benlik hali. Her sey yol, yolun kendisi bu yolculuk. Aldığım hayır duaları ile yolculuğun o zor geçebilecek ilk gece deneyimi bile nasıl şükran ve gülen gözyaşlarına dönüştü ancak ben hissedebilirim.
Alanyadan buraya vardığım andan beri de karşıma çıkan tüm yansımalar, tüm kalbi güzel, zihni paylaşıma açık insanlar bu deneyimi ozellestiriyor.
Içimdeki durmadan git diyen, huzursuz bir at koşturan taraf, huzur icinde ve olması gereken anda ve yerde tüm güzelliklere şahit oluyor. Içimde bol bol huzur, bolca merak ve heyecan var.
Ilk günden buraya tekrar gelmenin planlarını yapmak ve bu deneyimi paylaşma arzusu var.
Her şeyi bırak.
Zaten oluyor olmakta olan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder