aslında akmıyor ama keskin bütün cümlelerden kaçarcasına yaşanan bir pazar günü oldu bugün.
mutluluğu ve huzuru arayan tüm insanlığa hitap eden bir günbatımında biraz kendimle, biraz uzakları yakın eden sevdiğimle yürüdüm bugün.
her an içine çektiğin yaşam enerjisi önce tüm hücrelerime sonra ciğerlerime doldu, gözlerimi kapattığımda. andan haz almayı deneyimledim belki yürüdüğüm sahil boyunca.
bu akışın içinde yaşam deneyimimize eşlik eden tüm herkes belli bir misyonla geldi/çekildi yaşamımıza. tüm deneyimleri paylaşırken kendimizi yargılamaktan kaçınamadığımız acımasız haller de bulaştı bu deneyime. belki deneyimin bir parçası, belki akışa vurulan ketler... kim bilir.
uzun zaman önce yaratıcılık ve görsel sanatlar hakkında içsel olarak çok zorlandığım zamanlar oldu. Şimdi zor görünen bu süreç için fark edebildiğim tek şey bunun geçici olduğu. Süreçler, icinde olduğumuz süreler boyunca farkına vardığımızda kolaylaşıyor. Evet, bu bir süreçti. içimdeki dengesizliği yalnızca ergenliğin getirmiş olduğu 'kimsenin beni anlamadığı' düşüncesiyle blog kayıtlarında paylaşılmayan taslaklar halinde öfke ve kaçınılmaz nefret dolu yazılar doluyken şimdi belki yaşamımdaki ilk çeyreği devirmenin getirdiği bir rahatlamayla, benim illüzyonum dünyam beni inanılmaz keyif aldığım bir deneyimin içinde var ediyor!
insanlar, seyahatler ve hayatımı kolaylaştıran bilgilerle dolu yolum. Bazen bilginin otesine gecip deneyime dönüşmesi sandığımdan cok zaman alsa da önümüzdeki yolculuğun beni heyecanlandırdığı kadar dönüşünün de beni bu kadar heyecanlandırıyor oluşu belki daha önce hissetmediğim yeni bir duygu.
bu yolu yürüdüğüm için çok seviniyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder