15 dakika

bir sihri olduğuna inandığımdan, bugünden itibaren her gün 15 dakika bir şeyler karalamaya niyet ettim.
defterlerle aram çok iyi belki, yazdığımı atmamak için çabalar gösterip, defteri korumaya çalışmaktan yazamadığımı da anlayınca, bu düşünce akışı yazılarıyla aramızdaki engelleri çekmek istedim bugün.
Dünyanın bir ucu olurdu belki bir kitap ya da kitap bölümü adı olsa. Dünyanın bir ucunda doğduğum şehirdeyim bugün, aslında çoğunlukla bu şehirde olsam da zaman olarak, diğer yerlerde büyüyüp kendime kattıklarımın yuğunluğunu yok sayamam. insan olmanın basitliği, basitliğin zorluğu ve hayatın kendi kaosunda bir yaz günü geçiriyorum kendi başıma. yalnız olmadığımı hissettiğim, şu an bir büyük duraklasam da bir umut kırıntısı ve heyecan olduğunu da inkar etmediğim bir zamandayım.
okuyorum ve yürüyorum, insan içine karışıyorum. sanki yıllar önce ben bunu hayal etmişim. iletişimi, renkli olmayı, dünyada dolanmayı, mutlu olmayı. değişim konusunda da açık olmayı.
bu aralar öz şefkat üzerine bir şeyler okuyorum. sanki içimizdeki sesleri 3 ayrı sandalyeye oturtsak aslında hepsinin bize söyleyeceği farklı şeyler olurmuş da en baskın sesi çıkanın dediklerini yapıyormuşuz gibi.
hayatın içindeki bağlantılar beni büyülüyor hala.
1 paragraflık bir yazıda büyü ve sihir kelimeleri kullandığım için gerçekten bir mucize oluverecek de heyecanla yolculuğumuz geliverecekmiş gibi hissediyorum. bir anda köşeyi dönüverip girdiğimiz bir bahçeli barda hiç unutulmaz sohbetler edebiliyoruz. dünyada kötülük olarak adlanrılacak binlerce şey olurken bir anda bir çocuğun kahkahasını duyup başka hiçbir şey var olmamış gibi gülümseyebiliyoruz. hayatın anlamını bulmaya çalışan atom tanecikleri gibi insanlık.
merakla kendimizi keşfetmeye çalışıyoruz bir yandan, insanlığın çeşitli teorilerle yaradanı algılamaya çalıştığı bir dönemde yine mistisizme doğru bir okyanus ötesi yolculuk yapacağım.
kendiliğinden planlanmış sanki bu yolculuklar, bizim biraz ikna olup belgeleri teslim etmemiz gerekiyor. gereken her şey, bizim zekamızda mevcut gibi bir yandan. duraksamaktan ve nefes verip devam etmekten hoşlandım. bugünlük bu kadar.