Kathmandu yazıları 9

Buradaki son aksam. Bir sonraki sabah yolculuk var eve doğru. Bu yolculuğuma en çok eşlik eden minik oda arkadaşımla burada veda kahvesi eşliğinde konuşuyoruz bu deneyim bize neler kattı diye.

Şu etrafında döndüğümüz Stupa'ya baka baka beklentimiz neydi, nelerle karşılaştık ne kadar çok şey öğrendik birbirimizden onu konuşuyoruz. Birbirimizle veda gibi değil de yeni yolculuklarımıza hazırlık analizler yapıyoruz. Bugün Pokhara'dan dönüş yolu öyle uzundu ki ikimiz de Ikigai kitabını bitirebildik ayrı ayrı. Ikigaimizi yollarda bulduk. Yaşamın anlamını...

Benim yoluma dair belki gittiğim onlarca farkli ülkeden başka birine daha tik atayım, daha doğuya, mistisizme, baharatlara doğru çıkayım beklentisiyle geldiğim bu halde kazançlarım insan öyküleri oldu en çok. Bir de mutluluğun tanımı değişen.

Himayaların eteklerinde Annapurna tepelerinde doğan güneşin o tepeleri aydınlattığını gördükçe yüzüme, kalbime, ruhuma yayılan bir gülümseme oldu. Bunlar en tarif edilemezlerinden muhtemelen anların.  Dönüş yolları boyunca içinden geçtiğimiz ormanlar, en eski yöntemleri kullanarak devam ettirilen üretim ve daha fazlası için yeniden geleceğim sana Nepal.