bugün rotasını zaten hiç bulamamışken oradan oraya savrulan benin, kendini iyice kayıp hissettiği şu günlerde, palmiye ağaçlarının köşesinden, akdenizin ufka uzanan maviliğine yansımış, bulutlara pembe bir renk veren gün batımını gördüm bu gün. kayıp onlarca ruh gibi, birbirini bulmuş ruhları da sevdim. her bedende bize yeni şeyler öğreten karmamız ve hiç bitmeyen umudumuz için kalksın kadehler!

uyan ey insan, mesele o rüzgarla titreyen içini hissetmekte. etrafını saran o güzelliklerin içinden geldiğini bilmekte o mesele.