konu başlıklarıyla konunun içeriğinin bağımsızlığı bir yana, bu 15 dakikalar ve aslında bir rutin ihtiyacı bana güçlü bir motivasyon veriyor. 10 gün sonra hindistana doğru yola çıkacağım. orada ashramda da aslında anlattıkları ve uygulayacağımız istikrarlı bir rutin. ruhsal ilerlemenin en önemli noktasının düzenli, yılmadan yaptığımız pratikler olacağını söylüyor gurular. 10 gün kaldı sahiden. bir anda oluveren, yolumuzu açan hocalar oluverdi, vizeler, prosedürler bir anda halloluverdi. daha gidecek çok yolumuz var. bir insanın odak noktasının bilinmez bir seyahate doğru yönlenmesi de ne bileyim...
bugün insanların iyiliğine nasıl katkı sunabilirim diye bir soru soruyorum kendime. ruhsal ve fiziksel sağlığımıza destek. yıllardır kendi bedenimizi tanımımıza yardım eden, nefesi düzenleyen, bedeni gevşeten, iç seslerimizi duymamıza yardım eden bazı pratikler paylaşıyorum insanlarla. spontan bir öğretici olduğuma inanıyorum. şiddetsiz iletişim anlatan marshal rosenbergin önce gözlem, duygu, ihtiyaç, istek sıralasıyla aslında yaşanan tüm durumların bir ihtiyaçtan doğduğuna inanıyorum. bu sanki bir ilk yardım kuralı gibi.
basic ph gibi. spontan öğretirken de aslında insanların ihtiyaçları tam olarak nerede onu bulmalarına yardımcı olduğuma inaniyorum. ve bunu hep yoga dersleri adı altında yapmayı denedim. her şeyi bilmediğim ve bu yoga sisteminin içindeki nefes çalışmaları, yoga duruşları, felsefesi, anatomik ihtiyaçları vs derken bildiğini düşündüğüm insanları ve hatta kitapları da referans göstererek aslında herkese çeşitli kaynaklar sunmayı da bir görev edindim.
bazen kendimi çok yetersiz, bazen çok güçsüz, bazen de dünyayı değiştirebilecek kadar güçlü hissettim.
bunu söylerken bile kafamda çalan şarkı ben böyleyim. kendi yolumda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder