kendi yolumda, kendi başıma, bazen başa çıkmakta zorlandığım anlarda kelimeleri bile toplamakta zorlanıp yazamayıp korku ve endişelerle dolup taşarken, kendi yazılarımın birinin bir anda karşına çıkıp böyle ufak bir şaşkınlık ve gülümseme yaratmasına ne demeli bilmiyorum.
benzer bir durumun içinden çıkıp üstünden senesi geçmeden yine benzer düşüncelerden çıkış yolu aramak...
ne bileyim, hayal ettiğim dünyaya yakınlaşmaya çalışırken bir yandan sabit olan faturası bol olan bir düzende kendinle kalmayı zorlaştırıp bir yandan da sürekli almaya, yetinmemeye ve daha fazlasını istemeye çok müsait bir düzende, bu görünmez kaosun içinde kaybolmaya niyetim yok.
yollardan başka hayallerimin olmadığı, yolculuğun keyifli olduğu zamanlardan, ara sıra belirsizliklerde kaybolmaya devam.
bir süredir blog yazma işlerinden uzaktayım, hayatın içinde hoş bir telaşın içindeyim, yakında yavaş yavaş gelecek yazılar ve yeni seyahatler ve projeler.
Sevgiyle.
