bana BU satırları yazdıran her neydiyse, şu an içimdeki kelebeklerin de motivasyonu öyle benzer. cümle içinde geçen hayaller gerçeğe yakınlaşan bilet tarihlerine dönüşmüş. bilinmezliğin ve belirsizliğin kaygısı, o satırlarda yazdığı gibi temmuzu görememe halini nasıl hayatın iniş-çıkışlarındaki en dibi göstermiş. aylar sonra bu yazıya bakınca bile içim kıpır kıpır etti. her şey dönüşmüş, akışın ta kendisi olmuş yolculuk.

az önce çok güzel bir haber aldım, yeni bir yolculukla ilgili. yani asıl büyük amaç olduğunu sandığım Nepal yolculuğu öncesi başka bir eğitim yolculuğu, Köyceğiz'e doğru.

nereye gidiyorum, neler olacak hiç bilmiyorum. neredeyse 1-2 insan dışında kimseyi tanımıyorum maddesel, fiziksel olarak. ama sanki biliyorum ki onlar benim uzaklarda ulaşmaya çalıştığım birer parçam. onları bir araya getirmek için gidiyorum onlarca saat ve km yolu. için pır pır. kalbim, sırtımın(kaygılarımın, geçmişin, bırakamadıklarımın, bilemeyeceklerimin) gölgesine kalmayacak kadar açık ve sevgi dolu.

yaşamayı çok seviyorum.

'her şey burada başladı' dediğimiz Nirvana, ( Yaklaşık 1 senedir burada çeşitli tarzlarda yoga dersleri verip misafir hocalarla hu pratiği zenginleştirmeye çalıştığım evim. Evim diyorum çünkü bi nevi içe dönüş yolculuğuma 'Yuvaya Yolculuk' temasıyla eşlik etti bana. 100 yıllık eski bir taş konak. Içerisindeki her bir detay, taşlar ve ahşap hem kendi yaşanmışlıklarını taşıyor o alan enerjisine. Hem de kendine benzer, belki iyileşmeye çalışan ruhları çağırıyor. Burası benim dönüşüm yolculuğuma en çok tanık olan yer. Istikrarla her hafta dünyada her şey olup bitse de dersler vermeye devam etmek dünyanın en heyecan verici şeyi. Klişe mlişe, her gün heyecanla, aşkla yaptığın şey asla iş gibi gelmiyor. Her yeni gün yeni güzellikler getiriyor sana. Iyi ki yoga var hayatımızda. Bol bol yoga ve/veya size iyi gelen seyi bulun. Şükranla.)

 yuvaya yolculuk yaparken, her şeyin orada başladığı birini çıkardı karşıma. sanki yolculuğun kendisi. öylesine güzel.